Serbest şuur sirkulasyon alanlarında yolculuk yapan birinden

Buradaki semboller çok eğlencelidir. Ruh varlığının bir döngüsünü anlatır.

1179. Can, kendine secde etmede idi.

• Beden uykuda iken can, beden atından inmiş, basit bir âleme, rüya âlemine yaya olarak gelmişti.

• Derken bir aşk seli geldi. Canı kaptı götürdü. O sel, denizlerden bile coşkundu, ziyâde idi.

• Aşk seline kapılan can, telâşla iki gözünü açtı. Kendini lâtif bir su olarak gördü.

• Bu su, şeker gibi kendiliğinden tatlı idi. Şarap gibi kendiliğinden coşup köpürüyordu.

• Halk, bir halde cana bakmakta idi. Can da şaşırmış halka değil, kendine kendi hâline bakmakta idi.

• Orası mekânsızlık âlemi idi. Çünkü ne secde eden vardı, ne de secde edilen seccâde vardı. İşte böyle halde can kendine secde etmekte idi.

• "Ey can neşesi! Ey neşeli can!" diye dudağını kendi dudağına koymuş, kendini öpüyordu.

• Her şey, birbirinden doğar. Ey can! Sen hiç kimseden doğmadın.

• Derken, can deve olmuştu. Beden de onun yuları haline girmişti de Tebriz şehrine doğru gitmede idi.

Divan-ı Kebir den Seçmeler – Şefik Can – Cilt 3

Konuyu açmak isterseniz sadıklar planı tebliğlerinde müteal fikir ile ilişkili konuları açabilirsiniz.

Güneş Parçacığı Kütle Hareketleri Grafiği