Olayları zor yoldan deneyimlemek
SORU: Merhaba Adamus. Ben o Ben’im, ve sanırım sen bugün benimle
konuştun. Ben, herşeyi gerçekten zorlaştıran o yüzde birin içindeyim.
Ve ben hâlâ, o iki ya da dört kelimenin (Ben o Ben’im), beni başka bir
şeye ya da başka birine zarar vermekten alıkoyabileceğine inanmıyorum.
Ve burada buna inanmayan tek kişi ben olduğuma göre, bana konuşmak
isteyebilirsin. Teşekkür ederim.
ADAMUS SAINT GERMAIN: Kötü kız! Şöyle söyleyeyim, sen geçmişte karanlık enerjilerle ve o tür şeylerle uğraşan biriydin, ve hâlâ o suçluluk-duyma ve değersizlik oyununu oynuyorsun, ve herşeyden de çok, yine o psişik türden enerjilere geri dönüp de enerjini tam anlamıyla herşeye yerleştirmeye kalkarsan diye korkuyorsun. Bu konuda çok iyisin, ama geçmişte bunu manipülatif ya da çok karanlık biçimlerde kullandın.
Bunu hissediyorsun, bunu biliyorsun, kendini geri tutmak için yaşamında çok, çok şeyler yapıyorsun. Kolay yollar için kendine izin vermiyorsun, çünkü açıkçası, bir oyun oynuyorsun – bir cezalandırma ve kendine kötülük etme oyunu – ve bunu da yalnızca kendin için değil, birlikte çalıştığın diğer insanlar adına da yapıyorsun. Onlar karmalarıyla yeterince uğraşmadılar, karanlık eylemleri için yeterince ıstırap çekmediler diye hissediyorsun ve onların da enerjilerini üstleniyorsun. Bu harika bir şeydir, güzel bir şeydir. İnanılmaz bir ıstırap-çekme işi görüyorsun, ama soru şu, bu sence ne zaman bitecek? Ne zaman bunu yapmaktan gerçekten vazgeçeceksin?
Sana bir şey söyleyeyim. Bu seni daha iyi bir insan, daha akıllı, daha bilge bir insan ya da böyle bir şey yapmayacaktır. Bu yaptığının hiçbir değeri yok, senin bu oyunu oynamayı sevmenden başka. Hiçbir şey kazanmıyorsun. Istırap çekmeye karar verip de kendini dövmen, ya da daha yüksek bir bilincin yeni bir yerine gitmeye karar vermen, Tanrı’nın umurunda değildir. Sana daha önce de söyledim, sen ve ben konuştuk, ve ben sana dedim ki, şu anda geçmişin hatalarını – ya da senin hata olarak gördüklerini – tekrarlamak gibi bir tehlike söz konusu değil, çünkü senin içindeki ve dünyadaki ve diğer herşeydeki enerji çok farklı. Sen gerçekten geri gidemezsin. Şu an, istesen de bir başkasını lanetleyemezsin. Bu, iş görmeyecektir. Sen yapmazsın zaten ama, yapsan da işe yaramayacaktır.
Bunların hepsini salıver gitsin. Özgür olmana izin ver. Sen bir tür hapishane içindesin ve ben hapishanelerin neye benzediğini bilirim. Uzun, çok uzun süre bir hapishanenin, bir kristalin içindeydim. Ama sen şu an kendi hapishanendesin, zihinsel, fiziksel bir hapishanenin. Oradan ne zaman çıkacaksın? Kavramları, düşünceleri anlıyorsun. Daha yüksek bilinci anlıyorsun, ama bunu yaşamak için kendine izin vermiyorsun. Seçim senin. Teşekkür ederiz.
ADAMUS SAINT GERMAIN: Kötü kız! Şöyle söyleyeyim, sen geçmişte karanlık enerjilerle ve o tür şeylerle uğraşan biriydin, ve hâlâ o suçluluk-duyma ve değersizlik oyununu oynuyorsun, ve herşeyden de çok, yine o psişik türden enerjilere geri dönüp de enerjini tam anlamıyla herşeye yerleştirmeye kalkarsan diye korkuyorsun. Bu konuda çok iyisin, ama geçmişte bunu manipülatif ya da çok karanlık biçimlerde kullandın.
Bunu hissediyorsun, bunu biliyorsun, kendini geri tutmak için yaşamında çok, çok şeyler yapıyorsun. Kolay yollar için kendine izin vermiyorsun, çünkü açıkçası, bir oyun oynuyorsun – bir cezalandırma ve kendine kötülük etme oyunu – ve bunu da yalnızca kendin için değil, birlikte çalıştığın diğer insanlar adına da yapıyorsun. Onlar karmalarıyla yeterince uğraşmadılar, karanlık eylemleri için yeterince ıstırap çekmediler diye hissediyorsun ve onların da enerjilerini üstleniyorsun. Bu harika bir şeydir, güzel bir şeydir. İnanılmaz bir ıstırap-çekme işi görüyorsun, ama soru şu, bu sence ne zaman bitecek? Ne zaman bunu yapmaktan gerçekten vazgeçeceksin?
Sana bir şey söyleyeyim. Bu seni daha iyi bir insan, daha akıllı, daha bilge bir insan ya da böyle bir şey yapmayacaktır. Bu yaptığının hiçbir değeri yok, senin bu oyunu oynamayı sevmenden başka. Hiçbir şey kazanmıyorsun. Istırap çekmeye karar verip de kendini dövmen, ya da daha yüksek bir bilincin yeni bir yerine gitmeye karar vermen, Tanrı’nın umurunda değildir. Sana daha önce de söyledim, sen ve ben konuştuk, ve ben sana dedim ki, şu anda geçmişin hatalarını – ya da senin hata olarak gördüklerini – tekrarlamak gibi bir tehlike söz konusu değil, çünkü senin içindeki ve dünyadaki ve diğer herşeydeki enerji çok farklı. Sen gerçekten geri gidemezsin. Şu an, istesen de bir başkasını lanetleyemezsin. Bu, iş görmeyecektir. Sen yapmazsın zaten ama, yapsan da işe yaramayacaktır.
Bunların hepsini salıver gitsin. Özgür olmana izin ver. Sen bir tür hapishane içindesin ve ben hapishanelerin neye benzediğini bilirim. Uzun, çok uzun süre bir hapishanenin, bir kristalin içindeydim. Ama sen şu an kendi hapishanendesin, zihinsel, fiziksel bir hapishanenin. Oradan ne zaman çıkacaksın? Kavramları, düşünceleri anlıyorsun. Daha yüksek bilinci anlıyorsun, ama bunu yaşamak için kendine izin vermiyorsun. Seçim senin. Teşekkür ederiz.
Yorumlar
Yorum Gönder